Mer de Glace

Bu sabah 06:30’da gayet net bir şekilde uyandım. Bugün dağcılık eğitimimizin ilk günü olacak. Kahvaltıya inip 08:30’da eğitmenimiz Marco ile buluştuk. Marco 42 yaşında 20 yıllık deneyimli bir dağcı, Mont Blanc dağının İtalya tarafında yaşıyor ve bu bölgeyi çok iyi biliyor. Gerekli ekipman kontrolünü yaptık. Eğitim için bize bir Avustralyalı kız ile Gallerden genç bir arkadaş daha katılacak. Onların da ilk dağcılık deneyimi bu …

İlk olarak Chamonix merkeze gidip eksik ekipmanları aldık, oradan da hemen ilerideki trene binerek Mer de Glace denen buzula doğru retro bir trenle yola çıktık. Trenle dağın diğer tarafında bulunan Mer de Glace’a geçmek 25 dakika kadar sürüyor ancak geldiğimizde gördüğüm manzara çok tuhaf…. Ortalıkta buzula dair hemen hemen hiçbir şey kalmamış. 1990’dan bugüne doğru o kadar hızla erimiş ki koskoca bir vadi ve milyonlarca metreküp buzul eriyerek gitmiş, öyle ki adamlar trenden buzula doğru inen teleferik yapmışlar zamanında, hani teleferikten in buzula geç diye…. Buzul öyle bir erimiş ki teleferikten sonra dağın yamacındaki merdivenlerden zemine inmek 10 dakikanızı alıyor.

Duvarlardaki işaretlenen seneler de, buzulun o yıl hangi seviyeye eridiğini gösteriyor. Hakikaten 1990’dan ve hatta 2001’den sonraki erime hızı korkunç… İnsanoğlu olarak tabiat ananın canına okuduk, okumaya devam ediyoruz, akıllanmıyor, bir de saçma sapan çözümler üretmeye çalışıyoruz. Dünya 1 derece ısınsa ne olacak yeaaaaa diye geğirerek konuşan çok bilmiş bir arkadaşımın ağzına o gün vurmamıştım 1 tane, dönünce vuracağım… Dünya 1 derece ısınınca işte bunlar oluyor…

Neyse, konumuza dönelim, zemine indik, Marco adettendir, buz mağarasına girin bir bakın dedi, hakikaten hoş burası… Buz dehlizlerinin içinde bir koridor yapmışlar, erimesin diye muhafaza etmeye çalışıyorlar, becerebilirler mi ??? Hadi hayırlısı… Vadideki kayalardan atlaya zıplaya buzlu bir alan buluyoruz eğitim için. Yaklaşık 5 metre yüksekliğinde 8 metre uzunluğunda dik bir yamaç…. Üzeri biraz toprakla kaplı ama çalışmak için uygun. Marco bize Alpinizm ( alp dağlarındaki dağcılık tekniği ) ile ilgili teorik, pratik ve teknik kurs verecek.

Diğer iki kişi sadece Alpinizmi öğrenip ayrılacak, Cem ve ben ise bu öğrendiklerimizi Marco ile birlikte Mont Blanc’a tırmanırken kullanacağız. Uzatmadan söyleyeyim, ilk günkü eğitim bana “dağcılık zormuş, hatta 40’ından sonra daha da zormuş dedirtti”. 3 aydır çok sıkı antreman yapmama rağmen bacaklarım, bileklerim zorlandı. Normalde oldukça esnek bir tipimdir ama bazı noktalarda o bile yeterli olamadı (birçok dağcının neden yoga yaptığını bugün idrak ettim).

Zevkli ama oldukça yorucu bir ilk gün antremanıydı. Yatay, dikey buz tırmanışları, pozisyon alma, ekipman tanıma kullanım, düğüm tipleri vb birçok konuda temel bilgileri aldık, kısmen de uyguladık. Sonrasında en zor kısım o merdivenlerden geri çıkmaktı. Bugün ilk defa yüksek irtifa kar botlarımı giydim , kendileri oldukça dayanıklı, soğuktan koruyan, ama ağır ve sert ayakkabılar. Çık çık bitmedi merdivenler o botlarla. Sonra yine tren, direkt otele dönüş, ekiple yarın sabaha kadar ayrılıştan sonra, üstümüzü değiştirip Cemle beraber Poco Loco isimli hamburgerciye gittik. Trip Advisorda çok güzel , şahane filan yorumları dolu hamburgeri yedikten sonra yorumum, bunlar gelsin de benim Leblon Burger’de yaptığım hamburgeri yesinler, önlerini ilikler saygı duruşuma geçerler oldu. Karnımızı doyurduk, birer kahve ve tatlı için, Josephine isimli bistroya çöktük. Kahvenin yanında bir Mont Blanc tatlısı yedik. Altı kestane püresi ve mereng, üzeri kestaneli dondurma ve krema… İyi geldi Ama Cem’i kesmedi ki ilerideki dondurmacıdan her gün olduğu gibi bugün de 2 top dondurma daha yedi (dün 4 top yemişti), ben yemedim.

Yürüdük otele geldik, duş, çanta hazırlama derken saat oldu 21:00 . Yarın sabah 07:30’da hareket edip Mont Blanc tünelinden İtalya tarafına geçip orada daha farklı bir yükseklikte antreman yapmaya devam edeceğiz. Bu satırları 21:19’da noktalıyorum birazdan da muhtemelen uyurum…

Chamonix – saat: 21:19